De meeste van deze toestellen werden gebruikt om het principe van de opname en weergave van een menselijke stem, zoals uitgevonden door Edison, te demonstreren. Alhoewel ze ook bestemd waren voor huiselijk gebruik hadden ze daar weinig succes omdat het weergegeven geluid nauwelijks hoorbaar was. Tussen 1877 en 1895 dienden ze dan ook meest in scholen, laboratoria en andere plaatsen waar wetenschappelijk onderzoek werd gedaan. Het materiaal waarin de registratie gebeurde was een tinnen blad dat omheen de metalen cilinder werd gewikkeld. Vandaar de naam "Tinfoil".

Deze "Tinfoil" is van de hand van Urbain Fondain. Door een bankroet in 1881 ten gevolge van het matige succes diende hij zijn zaak over te laten aan een andere Fransman Eugène Ducrétet. Deze zou nagenoeg dezelfde apparaten blijven maken.

De Fransman Edme Hardy vervaardigde omstreeks 1878 deze tinfoil fonograaf in opdracht van Edison. Het is nagenoeg een kopie van Edisons origineel en moest diens uitvinding hier in Europa promoten. Met succes want dit moet met zijn 500 exemplaren zowat het populairste toestel van dit type geweest zijn.

Meestal werden deze tinfoil fonografen met de hand aangedreven. Deze, gebouwd door de Engelse "London Stereoscopic Co.", heeft echter een gravitatiemotor met een windvleugel die voor een constante snelheid zorgt.

Tenslotte nog een eenvoudige maar mooie tinfoil van onbekende Engelse makelij.